“De Grote Oorlog van Martinus”  is een aangrijpend verhaal over moed, vriendschap en hoop in donkere tijden.

Antwerpen, 1943. Terwijl de Jodenvervolging in volle hevigheid woedt, stuurt Martinus’ moeder hem op pad om hout te sprokkelen. In een verlaten bosje stuit hij op Esther, een Joods meisje op de vlucht. Haar familie is opgepakt door de Gestapo — zij is alleen, angstig, en nergens meer veilig. Wat begint als een toevallige ontmoeting groeit uit tot een diepgaande vriendschap tussen twee jonge mensen, elk met hun eigen achtergrond, geloof en angst. Wanneer ook Martinus moet onderduiken, vluchten ze samen naar het platteland, waar in alle stilte een voorzichtige liefde ontluikt. In dit ontroerende verhaal geeft de auteur een indringende inkijk in het leven van onderduikers tijdens de Tweede Wereldoorlog. Tussen verraad, deportaties en identiteitsverlies sijpelt toch telkens weer de hoop door. De kracht van wederzijds respect en menselijkheid vormt de ruggengraat van dit boek. “De Grote Oorlog van Martinus” is meer dan een oorlogsverhaal — het is een universele oproep tot verdraagzaamheid, en een herinnering aan het belang van blijven strijden voor vrede. Alle facetten van de oorlog in eigen land komen aan bod: onderduik, verzet, collaboratie, repressie en bovenal… menselijkheid.